pienić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pienić sięnię się, pienić sięni się, pień się {{/stl 8}}– spienić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekształcać się w pianę, wytwarzać pianę,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pienić się — ndk VIa, pienić sięnię się, pienić sięnisz się, pień się, pienić siępienił się «wytwarzać pianę, być, stawać się pienistym, pokrywać się pianą; burzyć się, musować» Pieniące się środki do prania. Kufel pieniącego się piwa. Morze się pieni. ∆ Koń… … Słownik języka polskiego
pienić się — Gniewać się i złościć, zwłaszcza tak bardzo że ma się painę na ustach Eng. To become very angry, especially so that one s mouth is filled with froth … Słownik Polskiego slangu
spienić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pienić się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pienienie się — n I rzecz. od pienić się … Słownik języka polskiego
kipieć — ndk VIIa, kipiećpi, kipiećpiał 1. «o płynach» a) «być w temperaturze wrzenia, wrząc rozpryskiwać się, bulgotać; burzyć się, pienić się, przelewać się» Mleko kipi. b) «bulgotać, rozpryskiwać się o coś, wirować, burzyć się» Kipiąca topiel. przen.… … Słownik języka polskiego
wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… … Słownik języka polskiego
kipieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIb, kipiećpi, kipiećpiał {{/stl 8}}– wykipieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 7}} o płynach: wrząc, bulgotać, burzyć się, rozpryskiwać się, powiększać swoją objętość, podnosić swój poziom w naczyniu … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wrzeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXb, wrę, wrze || wre, wrzyj, wrzał, wrzeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o płynach: przechodzić w całej swej masie ze stanu ciekłego w parę; gotować się, burząc się, kipiąc : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
złość — ż V, DCMs. złośćści, blm «stan irytacji, wzburzenia; gniew, pasja, wybuch gniewu; także: uczucie wrogości, urazy do kogoś» Bezsilna, głucha złość. Atak, paroksyzm złości. Napady złości. Błysk złości w czyichś oczach. Mieć, odczuwać złość do kogoś … Słownik języka polskiego
gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… … Słownik języka polskiego
